sportdag

Zo nu en dan krijgen wij leerlingen van onze geliefde school een cadeautje, een dag waarop alle lessen worden vervangen door overdreven gestimuleerd en amateuristisch gesport. De zogeheten sportdagen. Voor sommigen een waar walhalla, voor anderen een pure hel. Ik behoor tot beide.

Redenen waarom ik het leuk vind:

1. Ik ben fanatiek
2. Ik hou van concurreren
3. Ik vind het leuk om actief bezig te zijn

Redenen waarom ik het haat:

1. Ik ben zo fanatiek dat ik iedereen uitscheld
2. Ik ga altijd schreeuwen tegen mijn team genoten
3. Ik heb de conditie van een baksteen

dit bij elkaar genomen zorgt voor een dubbel gevoel bij mij als het beruchte woord 'sportdag' valt. Ikzelf kan er af en toe volop van genieten en al mijn energie kwijt, maar de mensen rondom mij laat ik geregeld getraumatiseerd achter. Lijkt me niet de bedoeling.

Hierdoor vertoon ik zoals dat heet 'sportdag-ontwijkend-gedrag'. Op de een of andere manier vertoon ik altijd enige mankementen vlak voordat er weer een sportdag op de loer ligt. Soms bewust, soms doet mijn lichaam het vanzelf. Zoals deze keer: ik heb 2 weken ziek geweest, de weken voor de sportdag en een sportdag leek mijn moeder toen ''wel het minst nuttig van alle shit zo vlak voor de vakantie''. Goh dat vond ik zó vervelend! En zo ben ik de afgelopen 2 jaar wel vaker sneaky onder een sportdag uitgekomen muhahaha.

En lieverds, ik probeer jullie niet te stimuleren in jullie wanhopige ontsnappingspogingen bij de sportdagen, want sporten is goed voor je lichaam en hersens bla bla bla. Behalve als je een dusdanig gevaar vormt voor je medemens, dat het voor ieders veiligheid verstandiger is om jezelf op deze blije, actieve dagen maar terug te trekken in je bed met een goed boek. Degene die bepaald of jij wel of niet gevaarlijk bent, ben jij zelf, maar zodra al je klasgenootjes zich in het achterste hoekje van de gymzaal proppen met angst in hun ogen als jij in je sportbroekje de gymzaal in komt stappen, weet je wat mij betreft meer dan genoeg!

flappyfetisj

''Oh wat leuk, dat ziet er niet moeilijk uit!'' is je eerste gedachte. ''Als ik dat download, haal ik vast een hele hoge score en kan ik iedereen laten zien dat ik wel ergens goed in ben.'' Deze gedachtes lieve vrienden, zijn maar schijn. Je zult er niet goed in zijn, je zult geen hoge score halen en je zult er nooit meer vanaf komen. Kwetsbare telefoons worden kapot gegooid, kwetsbare zieltjes worden kapot gemaakt. Stap nooit, maar dan ook nooit in de duistere wereld van... Flappy Bird...

Voor de onwetende onder ons: het gaat hier om een gruwelijk simpel, uiterst verslavend spel, waarbij je met tikjes op je scherm een vogel tussen de openingen van groene buizen door moet laten vliegen. Dit lijkt simpel, maar is niets is minder waar. Je denkt heel goed te zijn, maar je komt hoogstwaarschijnlijk nooit verder dan 4...

Voor de mensen die al gedoemd zijn om zich met heel het hart in dit spel te werpen: dit waardeloze rode, gele of blauwe vogeltje, beschikt niet over het talent om zelfstandig te kunnen vliegen, je zult deze hierbij voortdurend moeten ondersteunen, tot je eigen verdriet. De grote, groene buizen, met een mario-achtig tintje, verschijnen niet in de normale natuur, dat een vogeltje zoals deze zich in zo'n situatie bevindt is dus uiterst onwaarschijnlijk. Trap er niet in! Ook wil ik jullie op de hoogte stellen van het feit dat het beestje uit hooguit 60 pixels bestaat en daarmee verre van levensecht is, wat je met de technische kennis van tegenwoordig wel zou mogen verwachten van een enorm populair spelletje. Als laatste wil ik jullie erop attenderen dat dit spel in totaal waarschijnlijk zo'n 20 euro heeft gekost om in elkaar te flansen en dat je de verveelde makers helpt om van deze slordige 20 euro een dikke miljoen te maken door jezelf te onderwerpen aan dit spel. Is dat wat je wil met je leven?

Deze nakomer van Angry Birds, Cut The Robe en Bike Race is misschien wel even erg als al zijn voorouders bij elkaar, aangezien er geen einde aan komt, je blijft vliegen. Het word niet moeilijker, je kan niets behalen, je blijft alleen maar vliegen. Het is als het vliegen in een groot zwart gat zonder uitzicht... Deprimerend, is het niet? JA, dat is het wel. Ik probeer met dit simpele stukje tekst, de Flappy-Bird-maagden onder ons te beschermen tegen de vreselijke wereld die daarbuiten op hen wacht. Wees vrij nu je nog de mogelijkheid hebt, vrij als een vogel, vrij als een Flappy Bird!