sportdag

Zo nu en dan krijgen wij leerlingen van onze geliefde school een cadeautje, een dag waarop alle lessen worden vervangen door overdreven gestimuleerd en amateuristisch gesport. De zogeheten sportdagen. Voor sommigen een waar walhalla, voor anderen een pure hel. Ik behoor tot beide.

Redenen waarom ik het leuk vind:

1. Ik ben fanatiek
2. Ik hou van concurreren
3. Ik vind het leuk om actief bezig te zijn

Redenen waarom ik het haat:

1. Ik ben zo fanatiek dat ik iedereen uitscheld
2. Ik ga altijd schreeuwen tegen mijn team genoten
3. Ik heb de conditie van een baksteen

dit bij elkaar genomen zorgt voor een dubbel gevoel bij mij als het beruchte woord 'sportdag' valt. Ikzelf kan er af en toe volop van genieten en al mijn energie kwijt, maar de mensen rondom mij laat ik geregeld getraumatiseerd achter. Lijkt me niet de bedoeling.

Hierdoor vertoon ik zoals dat heet 'sportdag-ontwijkend-gedrag'. Op de een of andere manier vertoon ik altijd enige mankementen vlak voordat er weer een sportdag op de loer ligt. Soms bewust, soms doet mijn lichaam het vanzelf. Zoals deze keer: ik heb 2 weken ziek geweest, de weken voor de sportdag en een sportdag leek mijn moeder toen ''wel het minst nuttig van alle shit zo vlak voor de vakantie''. Goh dat vond ik zó vervelend! En zo ben ik de afgelopen 2 jaar wel vaker sneaky onder een sportdag uitgekomen muhahaha.

En lieverds, ik probeer jullie niet te stimuleren in jullie wanhopige ontsnappingspogingen bij de sportdagen, want sporten is goed voor je lichaam en hersens bla bla bla. Behalve als je een dusdanig gevaar vormt voor je medemens, dat het voor ieders veiligheid verstandiger is om jezelf op deze blije, actieve dagen maar terug te trekken in je bed met een goed boek. Degene die bepaald of jij wel of niet gevaarlijk bent, ben jij zelf, maar zodra al je klasgenootjes zich in het achterste hoekje van de gymzaal proppen met angst in hun ogen als jij in je sportbroekje de gymzaal in komt stappen, weet je wat mij betreft meer dan genoeg!