vriezer

De winter. De tijd dat ik met snottebellen ter grote van ballonnen uit m'n neus hangend, de kloven in mijn lippen en handen van de kou en de zorgvuldigheid van een wedstrijdschaatser naar school aan het fietsen ben. Bij elke bocht houd ik mijn hart vast, omdat ik niet op je bek wil gaan,om vervolgens voor de hele provincie voor schut te staan, of te liggen. Eenmaal op school aangekomen ontdoe ik me woest van al mijn warme winteraccessoires. Met een boze blik storm ik naar het juiste lokaal om daar in een stoel te storten en te genieten van de hitte van de loeiende verwarming.

Op het moment dat ik m'n plekje heb gevonden en me met opgetrokken knietjes tegen de verwarming heb geïnstalleerd, stokt mijn adem in m'n keel. Ik voel nog een keer en nog een keer, maar hoe langer ik voel aan de verwarming, hoe kouder ik wordt. Dat wil zeggen dat... Het dringt tot me door. De verwarming, de fijne hitte waar ik zo naar had verlangt, staat niet aan. Het vriest, maar hij staat niet aan. ''De knop, de knop, waar is die knop?'' roep ik in paniek. ''What the fuck, welke knop?'' ''VAN DE VERWARMING, waar is die, draai eraan, snel!'' ''De verwarming kan niet aan..'' ''ka.. kan niet aan?'' Op dat moment besef ik wat er aan de hand is. Een koude winterdag, een verwarming die niet aan kan en een lange dag school. Het wordt verschrikkelijk.



Dit fenomeen komt bij mij op school helaas te vaak voor. Het schijnt een ding te zijn om leerlingen in de veronderstelling te laten dat er enige warmte in klas lokalen zal zijn, door het installeren van verwarming, maar alle hoop vervolgens weer de grond in te boren door ze vervolgens gewoonweg niet aan te zetten. Althans, ik moet mij zelf hier even corrigeren, in de zomer staan de verwarmingen elke dag vrolijk aan. En als ze op school nou hun best zouden doen om het ons zo comfortabel mogelijk te maken tijdens deze koude, depressieve dagen, begrijp ik heus dat de verwarming zo nu en dan niet aan kan. Echter in plaats daarvan lopen er ook nog leraren rond die claimen dood te gaan zonder voldoende stuurstof, om vervolgens, tot overmaat van ramp, zonde pardon de ramen wagenwijd open te gooien.

We zullen dus zelf moeten overleven op dat soort koude schooldagen, aangezien we niet op hulp van leraren hoeven te rekenen. Het zal er dus op neer komen dat we ons zo dik moeten inpakken, dat er alleen nog maar Michelin mannetjes op school rondlopen. Wat opzich natuurlijk niet eens zo verkeerd zou zijn. We zouden het dan altijd lekker warm hebben, we zouden niet meer kunnen zien wie een winter-vet-laagje heeft ontwikkeld en wie niet, we zouden rollend door de school kunnen gaan en we zouden onszelf van de trap kunnen gooien zonder pijn te hebben. 

Ja, ik ben eruit. Voor de volgende winter ga ik pleiten voor een warmere school of een vergoeding voor dikmaakpakken voor iedereen! Who's with me!?