verslaafd?

Wat nou als ik jullie vertel dat je ook zonder je telefoon kan..? Het merendeel van jullie zou me vierkant uitlachen, de rest zou me in m'n gezicht slaan. Toch meen ik het wel. Zelfs voor de verslaafde, tweetgrage telefoongeilerds onder ons, die al zo diep met hun neuzen in Tumblr en Facebook begraven zitten dat ze niet eens meer weten hoe hun eigen moeder eruit ziet; er is hoop! Ergens in je hoofd, verscholen achter je vierkante ogen, weet je dat ik gelijk heb. Je weet dat de wereld niet ontploft als je je telefoon weg zou leggen. Je weet het menselijk ras niet uit zal sterven als jij social media voor een keertje op durft te geven, maar toch klamp je je handen krampachtig om een klein stukje moderne technologie, iedere keer als je ouders zeggen dat je dat ding weg moet leggen. En lieverds, ik begrijp jullie volkomen. Ik ben er zelf namelijk ook één. En niet zo'n beetje ook, maar de reden dat ik me legitiem verheven mag voelen boven de rest van ons gsm-nerds, is dat ik nadenk over of het ook anders kan. En door het lezen van deze tekst doen jullie dat ook, gefeliciteerd, jullie zijn allemaal een stapje dichter bij het terugverdienen van een leven.

Denk er eens over na, je loopt op straat met je handen nonchalant in je broekzak (althans zo lijkt het, je rechterhand bedekt namelijk vertrouwd je spiksplinternieuwe mobieltje, dat in de zak van je verwassen spijkerbroek op en neer danst bij iedere stap) en je ziet iemand lopen. Zo'n persoon met een jasje aan met veel te veel reclame erop, die je altijd probeert te ontwijken. Diegene doet je een voorstel; jij krijgt 2500 euro als jij 2 maanden lang je mobieltje niet gebruikt. Voor degene die dat aanbod niet aan zou nemen, boek ik een enkeltje Zon & Schild. Hieruit kun je concluderen dat we dus allemaal (of nouja, bijna allemaal) zonder onze telefoon kunnen. De vraag is alleen, waarom zou je het doen, wat is de motivatie? Naast je cijfers, je sociale leven en je carrière, is er ook niet echt een goede reden om niet met je vingers vastgekleefd te zitten aan een telefoon.

Toch is er een dappere jongeman genaamd Bram van Montfoort, die voor een persoonlijk experiment een heel jaar offline is gegaan (ikr, omg, like wtf...). ''Ik wil de dingen doen die ik online niet kan doen, zoals studeren, werken, stage lopen, reizen en een sociaal leven opbouwen.'' aldus Bram.
Ik denk dat een minuutje stilde voor deze dappere soldaat wel op z'n plek is. Ook denk ik, dat jullie dit allemaal ook zouden kunnen. Ik snap dat je heel graag wil appen met dat leuke meisje uit je klas waarvan je net haar nummer hebt gefixt, of dat je als aller aller eerste die nieuwe 1D-single moet horen en daarom online moet blijven, maar ga eens voor jezelf na, is dat wel alles? Probeer eens een kwartier je telefoon niet aan te raken. Kijk je moeder weer eens aan, geef je hond weer eens wat aandacht, kijk weer eens uit het raam. Het is zelfs beter dan een HD kleurenscherm.

Ik denk dat jullie het allemaal aan kunnen om af en toe wat minder tijd met je mobieltje te spenderen en meer met de vrienden die je in een ver verleden hebt gemaakt waar er nog geen mobieltjes bestonden zonder een 10 kilo wegende accu met je mee te sjouwen.
Veel van jullie vinden me nu gek en een over-optimistische regenbogenpoeper, maar als ik straks allemaal, van geluk huilende ouders aan de lijn krijg met lovende woorden en vele bedankjes, trek is écht wel een 'ha-zie-je-nou-wel'-gezicht!